Europa slaat de hand aan zichzelf

Op 30 november werden de Zwitserse burgers verzocht te stemmen over een voorstel om de immigratie te beperken tot een maximum van 17.000 mensen per jaar, heel wat minder dan de 88.000 in 2013. Dit voorstel werd verworpen door 73 procent van de kiezers, na een unanieme campagne van de regering, industrie en vakbonden waarin ze stelden dat zonder immigranten er serieuze problemen zouden zijn om de economische groei aan te houden.

Veemdelingen maken 23,5 procent van de bevolking in Zwitserland uit, vergeleken met een gemiddelde van 4 procent in Europa in zijn geheel.

Een ander voorstel van hetzelfde referendum riep op om tien percent van de Zwitserse ontwikkelingssamenwerking te besteden aan geboortecontrole in arme landen om zo het geboortecijfer terug te dringen. Het was duidelijk een racistisch voorstel en werd ook verworpen. Zwitserse burgers hebben geen recht om te beslissen over het geboortebeleid in andere landen.

London calling

Terwijl de Zwitsers stemden, maakte eerste minister David Cameron zijn voorstel openbaar om de Europese immigratie drastisch te beperken. Europeanen zouden uitgewezen worden als ze niet binnen zes maanden een job vinden. Ze zouden vier jaar aan een stuk moeten werken voor ze toegang krijgen tot de sociale uitkeringen. Ze zouden ook met beperkingen worden geconfronteerd wat hun recht betreft om hun familie over te brengen, zelfs na het vinden van een job.
　
Hetzelfde debat vindt plaats in Duitsland waar de regering een mediacampagne houdt om haar wetsontwerp ruim bekend te maken dat ook de uitwijzing van Europese immigranten die geen job vinden binnen zes maanden overweegt. Het is duidelijk dat dit een watervaleffect zal veroorzaken in diverse andere Europese landen.

In beide gevallen gaat het om een poging om de anti-Europese partijen de pas af te snijden – de UK Independence Party (UKIP) die aangroeit in Groot-Brittannië en de Alternative für Deutschland. Die laatste is echter niet zo’n bedreiging als de UKIP en wat kanselier Angela Merkel doet, komt neer op een daad van populisme.

Er waart een spook door Europa

Er is een golf van xenofobie die zich over Europa verspreidt. Het Front National van Marine Le Pen wil de eerste partij in Frankrijk worden. In Italië groeit de rechtse Lega Nord met de dag. Er is vandaag een xenofobe en anti-Europese partij in elk land van Europa, met uitzondering van Spanje waar de Partido Popular een uiterst rechtse partij overbodig heeft kunnen maken.

Wat opvallend is, is dat al die partijen allianties en een pan-Europese verwerping van de EU tot stand brengen. Marine Le Pen heeft onlangs een vergadering voorgezeten van zeven uiterst rechtse partijen zoals het Vlaams Belang van Vlaanderen en de Nederlandse PVV van Geert Wilders.

Nog meer opvallend was de aanwezigheid van twee leiders van Vladimir Putins partij Verenigd Rusland. Onder de Europese rechtse partijen is er een groeiende steun voor Putin. Een Russische bank, de Eerste Tsjechisch-Russische Bank met hoofdkwartier in Moskou, heeft onlangs een lening van negen miljoen dollar verstrekt aan het Front National van Le Pen.

Economische meerwaarde

De werkelijkheid is dat Europa jonge immigranten sterk nodig heeft om internationaal competitief te blijven en ontelbare studies tonen aan dat immigranten een positieve impact hebben op de economie.

In Groot-Brittannië vormen immigranten 4,3 procent van de bevolking, hun tewerkstellingsgraad is 78,8 procent, iets hoger dan het Britse gemiddelde (73,6 procent) en slechts 15 procent van de immigranten vragen een of andere overheidstussenkomst. Volgens een studie van London University College hebben de Europese immigranten meer dan 20 miljard pond bijgedragen tot de openbare financiën tussen 2001 en 2011.

Alle nationale en Europese studies over immigratie tonen aan dat immigranten minder toelagen aanvragen dan eigen burgers, netto bijdragen op het gebied van belastingen en jobs aanvaarden die eigen burgers niet meer willen.

De demografische realiteit

Volgens projecties van de VN heeft Europa een deficit van twintig miljoen inwoners als het zijn pensioensysteem leefbaar wil houden, maar die vaststelling is gewoonweg niet “politiek correct” op dit moment. De erg kleine minderheid van immigranten die bij misdaad betrokken is, is wat iedereen ziet door de sterke mediabelangstelling en de partijen die hun fortuin maken door weer voor een blank en zuiver Europa op te roepen.

Het Spaanse Nationale Instituut van de Statistiek publiceerde onlangs zijn jongste bevindingen en die liggen in het verlengde van gelijksoortige studies elders in Europa. In 1976 werden er 676.718 kinderen geboren in Spanje – 18,7 baby’s voor elke 1000 moeders. In 1995 waren er 363.467 geboortes – 9,2 baby’s voor elke 1000 moeders.
　
Voor elke 100 Spanjaarden van de actieve leeftijd zijn er 27,6 ouder dan 64 – tegen 2050 zal dat cijfer dicht bij 73 op 100 liggen. Een nog meer extreem cijfer komt van de Afdeling Bevolking van de VN. Als de Spaanse grenzen gesloten worden en niemand binnen of buiten mag, zou in 2100 de Spaanse bevolking nog ongeveer 800.000 inwoners bedragen!

Het volstaat om naar de VSA te kijken om het tegenovergestelde beleid te zien. Elk jaar brengen jonge mensen een aanhoudende expansie van de arbeidskrachten en de economie teweeg. Zelfs de meest rabiate Republikein spreekt niet over het afschaffen van de immigratie maar enkel over het behouden op een lager niveau.

Ondertussen bespeelt president Barack Obama de kwestie van de immigratie omwille van zijn tanende populariteit. Hij wil zoveel illegale immigranten legaliseren als mogelijk … en er zijn al 52 miljoen immigranten.

Gebrek aan moed en leiderschap

Het werkelijke probleem is dat Europa een dramatisch gebrek aan echte staatslieden heeft die bereid zijn tegen de peilingen in te gaan voor het welzijn van hun land. Het beste voorbeeld is de machtige Angela Merkel, die nooit enig risico of moeilijk beslissing genomen heeft (behalve over het afschaffen van kernenergie en dat alleen omwille van de algemene afkeer na de Japanse tsunami).

Merkels commentaar over de wet over de beperking van de Europese immigratie was: “Europa is geen sociale unie”. M.a.w. de kapitaalstromen worden beschermd, stromen van arbeidskrachten niet.
　
In heel dit verhaal heeft de Europese Commissie gezwegen over immigratie. Nu stelt de voorzitter Jean-Claude Juncker, onbewogen door de onthullingen over hoe hij honderden bedrijven geholpen heeft om belastingen in Europa te vermijden door middel van deals in Luxemburg, een ontwikkelingsplan voor waarbij de Commissie niet meer dan 10 procent zou bijdragen en de overige 90 procent door de privé-sector zou worden gefinancierd.. en dat ziet hij als een mijlpaal!

Europa slaat duidelijk de hand aan zichzelf en zijn inwoners zullen die vaststelling pas maken wanneer Europa zijn positie in de wereldwijde concurrentieslag al verloren heeft. Dan pas zal het verschil tussen staatslieden en politici duidelijk zijn. Misschien.

Roberto Savio is stichter en voorzitter emeritus van het Inter Press Service nieuwsagentschap en van Other News