10 havens volstaan om scheepvaart te vergroenen

Als in slechts 10 belangrijke zeehavens productiecentra voor groene ammoniak worden opgericht, kan dat 60% van de wereldwijde scheepvaart koolstofvrij maken. Dat hebben onderzoekers van de Universiteit van Oxford becijferd.

Een handvol tankstations voor groene ammoniak kan helpen om de klimaatimpact naar beneden te halen van een van de moeilijkst te decarboniseren sectoren: de internationale scheepvaart. De havens moeten strategisch geplaatst worden rond de evenaar en op de knooppunten van de belangrijkste regionale scheepvaartroutes.

Dat is de belangrijkste bevinding van de uitgebreide studie in het tijdschrift Environmental Research: Infrastructure and Sustainability.

Beloftevolle brandstof

Volgens de Oxford-onderzoekers zijn er zo’n 2000 miljard dollar aan investeringen nodig om de overschakeling te maken tegen 2050. Dat geld zou dan vooral gaan naar de oprichting van een toeleveringsketen van de emissiearme brandstof.

Momenteel is de scheepvaart nog steeds een van de meest uitstoot-intensieve sectoren ter wereld.

Groene ammoniak wordt gemaakt van groene waterstof (dus uit hernieuwbare energie) en stikstof. Binnen de scheepvaart wordt het product allang gezien als een beloftevolle brandstof voor een koolstofarme toekomst.

Volgens energie-analist OilPrice is de energiedichtheid van groene ammoniak negen keer groter dan die van een lithium-ionbatterij. De grote dichtheid maakt het ook makkelijker om te transporteren. Een kubieke meter zou bovendien ook de helft meer energie opleveren dan diezelfde hoeveelheid lng, dat door sommigen ook als alternatieve scheepvaartbrandstof wordt gepromoot.

Momenteel is de scheepvaart nog steeds een van de meest uitstoot-intensieve sectoren ter wereld. Bovendien zal die uitstoot de komende jaren nog stijgen door de groei van de wereldhandel en een gebrek aan universele regelgeving.

Strategische locaties

Groene ammoniak geraakt maar niet ingeburgerd omdat het nog steeds een pak duurder is om de brandstof te produceren dan fossiele tegenhangers. Dat komt voornamelijk door het gebrek aan productie-infrastructuur op de juiste plaatsen.

De onderzoekers zijn gaan kijken naar projecties over de wereldhandel om te voorspellen op welke locaties de vraag naar brandstof het grootst zou zijn. Daarna zijn ze gaan bepalen welke regio’s het best geschikt zijn voor de goedkope productie, opslag en transport van de groene brandstof.

Het gros van de investeringen zou moeten gebeuren om de voorspelde groei van de Aziatische markt op te vangen. Productiecentra voor groene ammoniak in Noord- en West-Australië zouden daarvoor het best geschikt zijn, volgens de studie.

Faciliteiten in Chili en Californië zouden respectievelijk de Zuid-Amerikaanse en de West-Amerikaanse markt kunnen bevoorraden. Verder zijn er productiecentra nodig in Noordwest-Afrika en het zuidelijke Arabische schiereiland nodig om een groot deel van Europa en delen van Azië te bedienen.

‘Dit model zou de huidige afhankelijkheid van olieproducerende landen vervangen door een meer geregionaliseerde industrie’, zegt chemisch ingenieur en hoofdauteur van de studie René Bañares-Alcántara. ‘Groene ammoniak wordt dan vlakbij de evenaar geproduceerd in landen met veel vrije grond en een hoog potentieel aan zonne-energie, en vervolgens getransporteerd naar regionale centra waar er vraag is naar scheepsbrandstoffen.’