Vrouwen van dissidenten houden 12-urige hongerstaking

We willen onze mannen vrij, daarom zijn we hier, zei Yolanda Huerga, een van de hongerstakende vrouwen die zich donderdag verzamelden in een kleine huiskamer in het Havanaanse huis van lotgenote Laura Pollán. Gedurende twaalf uren zouden ze alleen drinken, niet eten. Allemaal droegen ze witte kleren met daarop een Cubaanse vlag met het getal 75 gespeld. Huerga is getrouwd met Manuel Vásquez, een journalist bij het onafhankelijke persagentschap Cuba-Press. Hij was een van de 75 dissidenten die tussen 3 en 7 april vorig jaar schuldig werden bevonden aan samenzwering met de Verenigde Staten om de Cubaanse overheid te destabiliseren. Ze kregen gevangenisstraffen tot 28 jaar. Hun namen en foto’s hingen aan een muur in het huis.

Gelijktijdig raakte bekend dat de 75 dissidenten de Félix Varelaprijs krijgen voor de waardigheid en moed die ze tijdens hun strijd aan de dag hebben gelegd en voor hun belangeloze steun aan het doorbreken van het staatsmonopolie op nieuws en informatie. De prijs draagt de naam van een van de leidende denkers uit de Cubaanse onafhankelijkheidsbeweging uit de negentiende eeuw en wordt uitgereikt door het Cubaanse ‘Onafhankelijke Bibliotheekproject’, dat er ook 1500 dollar aan koppelt. Directrice Gisela Delgado is zelf getrouwd met Héctor Palacios van de dissidente beweging ‘Iedereen Verenigd’, die een gevangenisstraf van 25 jaar uitzit. Het geld is een deel van de democratieprijs die wij zelf in 2002 van de Zweedse Liberale Partij kregen, zei Delgado.

De Cubaanse overheid houdt vol dat de rechtszaken van de dissidenten vorig jaar volledig legaal verliepen en dat de beschuldigden een eerlijk proces kregen. Cuba heeft het recht om verraders te berechten die de blokkade steunen en collaboreren met de supermacht (de Verenigde Staten), zei minister van buitenlandse zaken Felipe Pérez Roque woensdag. Tegenover de mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties in Genève beklaagde hij zich erover dat Cuba beschuldigd wordt van mensenrechtenschendingen op een arbitraire, gepolitiseerde en discriminerende manier.

De hongerstakende Huerga noemde het nieuwe ‘decreet 88’ dat sinds 1999 van kracht is en waaronder de dissidenten werden veroordeeld, onrechtvaardig. Dat decreet legt straffen vast voor wie zich schuldig maakt aan steun of medewerking aan de Helms-Burtonwet, het embargo en de economische oorlog van de VS tegen Cuba. Die Helms-Burtonwet is een wet waarmee de VS het veertigjarige embargo tegen Cuba verstrakte, met als specifiek doel te voorkomen dat andere landen in Cuba investeren of handel drijven met het eiland.

Tijdens de processen van de dissidenten bleek dat minstens zes vermeende onafhankelijke journalisten en dissidenten eigenlijk overheidsambtenaren waren die in de oppositie waren geïnfiltreerd. De regering stelt dat de gearresteerde dissidenten deelnamen aan een samenzwering van de diplomatieke vertegenwoordiging van de VS in Cuba (geen echte ambassade). Het hoofd James Cason zou van de dienst het organisatorisch en financieel hoofdkwartier hebben gemaakt van een reeks activiteiten om Cuba te destabiliseren. De dienst zelf liet weten dat ze geen enkele activist, dissident of niet-gouvernementele groep financiert en dat ook nooit heeft gedaan.