'Verlaat Pakistan nu het nog kan'

De golf van bomaanslagen die op gang kwam in de aanloop naar de verkiezingen is verminderd sinds de nieuwe regeringscoalitie gesprekken met de Taliban opende. Shah Mahmood Qureshi, minister van Buitenlandse Zaken zegt daarover: ‘Terrorisme bestrijd je niet enkel militair. Politieke en sociaal-economische maatregelen zijn minstens even belangrijk’.
In de regio Swat heeft men een akkoord bereikt, maar wel onder de voorwaarde van de lokale machthebbers dat de sharia er ingevoerd wordt. De Taliban hebben met het akkoord hun macht vergroot en hun territorium uitgebreid. Ook in de onrustige provincie Balochistan lijkt een zelfde scenario zich te ontwikkelen.
De tribale gebieden aan de grens met Afghanistan zijn al veel langer buiten de controle van de overheid en een broedplaats voor extremisme. De recente aanslagen in Afghanistan worden in hoofdzaak van hier uit georganiseerd. Zelfs de geldstroom van 11 miljard dollar die de VS na 2001 richting Pakistan stuurde, kan daar niets aan veranderen. 

Democratische façade

Toch lijkt de Pakistaanse democratie weer aan kracht te winnen. Premier Asif Zardari wil president Musharraf aan de kant zetten en noemt hem ‘een relict uit het verleden’. Zijn 62-punten tellend voorstel voor een grondwetwijziging zou alle macht van Musharraf afnemen en meer macht aan het parlement geven. Daarvoor moet hij wel de rechters aan zijn kant krijgen.
Sinds Musharraf het hooggerechtshof ontbond en zijn vaak extreem rechtse pionnen in hun plaats installeerde, verkeert de rechterlijke macht in totale chaos. Een stemming in het parlement over de positie van Musharraf heeft dan weer een twee derde meerderheid nodig, wat ondanks het zware verlies van de moslimpartij van Musharraf niet evident is.
Toch lijken de dagen van de ondertussen ex-militair geteld. De nieuwe legerchef laat trouwens in publieke mededelingen weten geen enkele interesse in de politiek te hebben, een ware trendbreuk. Ondanks deze evoluties hebben weinig Pakistani’s hoop voor hun toekomst of vertrouwen in de erg corrupte partijen. Hidayat Hussain, manager van een bureau voor berggidsen, vindt het mogelijke verdwijnen van Musharraf zelfs geen goede zaak: ‘Musharraf bracht ons wegen, een vrije pers en snelle economische groei. De partijen werken enkel voor zichzelf.’

Bhutto’s wonde

In Rawalpindi, op de plaats waar Bhutto vermoord werd, wordt duidelijk dat Pakistan nog steeds in shocktoestand verkeert. Twee anonieme getuigen die een hulde aan foto’s van Bhutto komen brengen, beweren dat ‘agentschappen’ achter haar moord zaten. De volkswoede tegen alles wat met de overheid te maken heeft, lijkt nog even levendig als vlak naar de moord op Bhutto. Vele Pakistani’s blijven twijfelen aan de officiële versie die stelt dat de Taliban de leidster van de Pakistan People’s Party vermoord hebben. De wonde die haar dood geslagen heeft, ettert nog na.
Er blijkt ook een groot gebrek aan alternatieve leiders van haar formaat om de Pakistanen weer enig gevoel van eenheid, trots en hoop te geven. Naast de slogan ‘lang leve Pakistan’ zie je dezer dagen dan ook een nieuwe slogan in het straatbeeld: ‘Verlaat Pakistan nu het nog kan’.