Dakar kampt nog steeds met watervoorziening

Diamanguene is een buitenwijk niet ver van de nationale snelweg 1 waar maar weinig huizen zijn aangesloten op SDE. Inwoners moeten met kruiken naar andere wijken om hun drinkwater. “Politici kwamen hier ronkende toespraken geven over lokale kwesties als water. Maar ondanks de smeekbedes aan het adres van SDE liggen hier nog steeds geen waterleidingen”, foetert Astou Diagne.

Er is slechts één fontein in de buurt, uitgebaat door Malick Ndiaye. Vroeg in de ochtend gaan vrouwen in de rij staan om hun kans op water te verhogen. De eersten kunnen water voor de hele dag krijgen, getuigt een moeder. Maar ook Malick zelf heeft het niet gemakkelijk. “Op elk uur van de nacht storen vrouwen me omdat ze willen dat ik mijn waterkraan controleer. En aangezien ’s middags het water afgesloten wordt, moeten ze naar de bronnen voor water om te koken.”

Adama Niang, een rechtenstudent aan de Cheikh Anta Diop Universiteit in Dakar, weet hoe gevaarlijk het kan zijn om bronwater te drinken. “Dat water moet eerst behandeld worden, maar er is geen alternatief. We hebben zelf geen kranen of leidingen in huis.”

Vieze smaak

In Cambérène, een wijk op 10 kilometer van het stadscentrum, hebben gezinnen af te rekenen met rioleringen en leidingen die lukraak gelegd werden – vaak gevaarlijk dicht in de buurt van toiletten en schoonmaakfaciliteiten. Adama Dièye, een SDE-technicus, verklaart dat daarin een groot gevaar voor besmetting huist in het geval dat een buis barst.

Volgens onderwijzer Marthe Ndong komt er soms niets uit de kraan en als het eruit loopt heeft het water een roodachtige kleur en een zeer slechte smaak, “maar we doen het ermee”.

Nieuwe stations

Toch houdt de administratie bij de watermaatschappij Sénégalaise des eaux vol dat de toegang tot water binnenkort niet langer een probleem zal zijn. Directeur Mamadou Dia merkt op dat de toegenomen onbetrouwbaarheid grotendeels te wijten is aan het feit dat de Senegalese nationale watermaatschappij (SONES) een grote waterleiding uit 1958 vervangen heeft. Het initiatief mikte op een verbetering van de kwaliteit en de kwantiteit van het beschikbare water, vooral dan in de buitenwijken.


Dakar heeft 295.000 kubieke meter water nodig en de voorzieningen zijn momenteel nipt goed voor 300.000 kubieke meter. Het minste technische probleem, een plaatselijke stroomuitval bijvoorbeeld, kan ervoor zorgen dat er geen water meer uit de kraan komt.  

SONES-directeur Cheik Fall maakte bekend dat er nieuwe waterzuiveringsstations gebouwd worden die tegen december operationeel zouden moeten zijn. Fall suste de angsten voor prijsstijgingen. “De productiekosten stijgen sinds 2003, toch bleef de prijs van water dezelfde”, legde hij uit.

De rode kleur van het water in de buitenwijken duidt volgens hem helemaal niet op ongezonde toestanden. “Laboratoria als het Pasteurinstituut hebben testen uitgevoerd en meer dan negentig procent van het water voldoet aan de normen.