Vrouw Argentijnse president heeft straatlengte voor

Voorzichtige peilingen geven Fernández 43 procent van de stemintenties, terwijl haar voornaamste rivalen niet verder komen dan 15 procent. Volgens sommige analisten stevent Fernández, die de kleuren van de peronistische Justicialista-partij verdedigt, af op een monsterscore van meer dan 50 procent.
In het Argentijnse kiessysteem volstaat 45 procent om in de eerste ronde verkozen te raken, of 40 procent wanneer de voorsprong op de eerstvolgende kandidaat meer dan 10 procent bedraagt.
De meerderheid van de Argentijnen lijkt tevreden met het economisch herstel en de herwonnen stabiliteit sinds het aantreden van Nestor Kirchner in mei 2003. Dat speelt in het voordeel van de presidentsvrouw en –kandidate, maar houdt ook risico’s in. De populariteit van Kirchner is gedaald van 60 procent in maar tot 37 procent, omwille van prijsstijgingen en aantijgingen van corruptie.
Als Fernández wint, wordt het voor haar een hele klus om haar mandaat als een nieuwe start te verkopen, zonder het tanende imago van haar echtgenoot te erven. Analisten zijn het erover eens dat Kirchners opvolger enkele pijnlijke economische koerscorrecties zal moeten doorvoeren en zal moeten snoeien in de overheidsuitgaven om de begroting weer in de zwarte cijfers te brengen.
“De ontevredenheid is de voorbije maanden gegroeid, maar niemand heeft er politieke munt uit kunnen slaan”, zegt opinieonderzoeker Rosendo Fraga, “Dat komt omdat de oppositie nog nooit zo verdeeld is geweest als nu. Voor het eerst sinds 1916 komt de centrumpartij UCR (Union Civica Radical) zelfs niet op met een eigen kandidaat.”
De UCR verloor de macht in 2001, toen president Fernando de la Rúa moest opstappen omwille van de economische crisis. Een deel van de partij steunt de kandidatuur van Roberto Lavagna, de minister van Economie van 2002 tot 2005, die opkomt met een eigen partij. Andere partijkopstukken hebben zich achter Christina Fernández geschaard.
Een deel van de kiezers blijft gekant tegen de kandidatuur van Fernández omdat ze een vrouw is. Meestal gaat het om het om mensen van boven de vijftig, en twee derde zijn mannen. Volgens opiniepeiler Jorge Giacobbe speelt bij hen het negatieve imago mee van de vorige vrouwelijke president van Argentinië, Isabel Perón. Zij volgde in 1974 haar overleden man Juan Domingo Perón op, die president was van 1946 tot 1955 en van 1973 tot 1974. In 1976 moest de onpopulaire Isabel Perón plaats ruimen voor een militaire dictatuur die duurde tot 1983.
Volgens Fraga blijkt uit de kiesintenties dat de Argentijnen niet stemmen op basis van hun portemonnee. Kiezers uit de middenklasse, die hun koopkracht onder Kirchner flink zagen stijgen, zouden minder geneigd zijn voor de presidentsvrouw te stemmen dan mensen uit de lagere sociale klassen, die kwetsbaarder zijn en minder hebben kunnen profiteren van de economische groei.