Spanning loopt op in Oost-Jeruzalem

In september 2000 gaf het bezoek van oppositieleider Ariel Sharon aan de Tempelberg in Jeruzalem aanleiding tot de tweede Intifada. Nu waarschuwen Israëlische en Palestijnse vredesactivisten ervoor dat de door de regering gesteunde nederzettingen in Jeruzalem opnieuw tot een ernstige escalatie kan leiden.
De laatste weken krijgen de kolonisten stevige steun van het rechtse stadsbestuur om hun activiteiten op te voeren. Het stadsbestuur heeft ook de afbraak van Palestijnse woningen aangezwengeld. Er worden nu twee tot drie woningen per week afgebroken. Nu Benjamin Netanyahu, die in 1997 de huidige golf van nederzettingen begon, opnieuw grote kans maakt om eerste minister te worden, lijken nieuwe confrontaties in de maak.
Vooral de zones Silwan en Sheikh Jarrah baren de vredesactivisten zorgen. In Silwan moeten 88 Palestijnse huizen plaats maken voor een themapark over de Joodse geschiedenis. In Sheikh Jarrah zette een grote politiemacht in november een ouder paar uit het huis waar ze al hun hele leven woonden. Ze gingen in een tent vlakbij wonen. De man, die chronisch ziek was, kreeg enkele dagen later een hartaanval en stierf. De vrouw, Um Kamel, bleef in de tent wonen, ondanks het barre winterweer.

Zesmaal ontmanteld

De Israëlische politie heeft de tent van Um Kamel al zesmaal ontmanteld, de laatste keer op 23 februari. Elke keer hebben islamistische en Palestijnse sympathisanten haar tent opnieuw opgebouwd. De tent is een symbool geworden van het geweldloze verzet tegen de Israëlische kolonisering van Oost-Jeruzalem. “Wij Palestijnen willen geen tenten of schenkingen van de internationale gemeenschap”, zegt Um Kamel. “Al wat we willen zijn onze rechten! Niemand kan de rechten van iemand anders teniet doen zoals de Israëli’s nu doen. Alle drie de groepen, de joden, de christenen en moslims, moeten hier samenleven in Palestina, in vrede en gelijkheid.”
In Oost-Jeruzalem, het oudste deel van Jeruzalem, wonen 220.000 Palestijnen. Tot 1967 was dit het commerciële en administratieve centrum van de Westelijke Jordaanoever. Toen Israël de stad in 1967 annexeerde, begon het er met nederzettingen en breidde het de stadsgrenzen eenzijdig uit.
Nu wonen er 200.000 Israëlische kolonisten, die vooral gefinancierd worden door Amerikaanse sympathisanten. Hun nederzettingen omringen de Palestijnse stadskern. De kolonisten bouwen de laatste jaren ook “buitenposten” in de Palestijnse kern.

Illegaal

Ook al is de annexatie illegaal volgens het internationale recht, de VS hebben er nooit krachtig tegen geprotesteerd. Washington moet zich telkens in allerlei bochten wrongen om niet openlijk te moeten toegeven dat Oost-Jeruzalem nog altijd bezet gebied is.
Woensdag zei minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton dat Israëls plan om huizen af te breken in Silwan een schending was van het vredesplan maar op geen enkel moment gaf ze aan dat de VS Israël de afbraak zou aanrekenen.
De voorbije vijftien jaar is de situatie voor de Palestijnen in Jeruzalem verslechterd. Meteen na de Oslo-akkoorden in 1993 richtten de Israëli’s wegblokkades op en namen ze andere maatregelen om de Palestijnen in de stad af te snijden van de rest van de Westoever.  Yasser Arafat werd verplicht de nieuwe Palestijnse Autoriteit (PA) in Ramallah, vlakbij Jeruzalem, te vestigen. De druk op de Palestijnen om Jeruzalem te verlaten nam toe.
Har Homa, een nederzetting die in 1997 door Netanyahu begonnen is, telt nu al meer dan 6000 kolonisten. Grote projecten staan nog op stapel in het nabijgelegen Gilo. In 2001, na de start van de tweede Intifada, begon de pas verkozen premier Ariel Sharon met de bouw van hoge betonnen muren tussen Jeruzalem en de Westoever.  De Israëlische autoriteiten geven de Palestijnen in Jeruzalem meestal geen bouwvergunning, zelfs niet op hun eigen grond. Uitzettingsbevelen zijn schering en inslag.