Pindakaas wondermiddel tegen ondervoeding

De klassieke behandeling van ondervoeding bestaat erin de kinderen naar het ziekenhuis te halen en hen op krachten te laten komen door het drinken van verrijkte melk. Die aanpak heeft echter veel nadelen. Het melkmengsel moet ter plaatse worden gemaakt door een specialist en kan niet door de moeders mee naar huis worden genomen. Bijgevolg raken de kinderen na hun thuiskomst snel weer ondervoed. Bovendien zijn de ziekenhuisafdelingen met veel kinderen een broeihaard voor soms dodelijke infecties. 
De oplossing voor die problemen heet RUTF: Ready-to-Use Therapeutic Food, zo melden het kinderfonds Unicef, de Wereldgezondheidsorganisatie en het Wereldvoedselprogramma vandaag (woensdag) in een persbericht. RUTF is niet meer dan een proteïnerijke mengeling van pindaboter, olie, melkpoeder, suiker en vitaminen die moeders in een handig flesje voor een duur van twee weken mee naar huis krijgen. 
Het krachtvoer is zacht en pletbaar en kan met een lepel worden toegediend aan kinderen vanaf zes maanden. Elke twee weken melden de moeders zich opnieuw in het hospitaal en krijgen ze een nieuwe dosis RUTF in functie van de gewichtstoename van hun kind. Het programma loopt al sinds 2001 in Malawi, Ethiopië en Sudan en levert goede resultaten op. Ruim 80 procent van de kinderen die in Malawi op controle kwamen, bereikte het juiste gewicht voor zijn lengte, zo meldt de site www.peanutproject.org . 
RUTF heeft als voordeel dat moeders het thuis aan hun kinderen kunnen geven. Er hoeft geen vloeistof worden toegevoegd, wat de kans op bacteriële infecties vermindert. Omdat het niet hoeft te worden gekookt, hoeft de moeder ook niet op zoek naar brandhout. 
Bovendien kan het goedje door lokale mensen met lokale producten worden geproduceerd. Twee personen en een deegmachine met een capaciteit van veertig liter kunnen in een halfuur vijftien kilo RUTF maken. Alleen de toegevoegde vitaminen en mineralen moeten worden geïmporteerd. 
Op zich gaat het om een eenvoudig idee dat met eenvoudige technologie te realiseren valt. Je kunt je dan ook afvragen waarom niemand er eerder aan heeft gedacht. Volgens WHO-woordvoerster Sharad Agarwal heeft dat te maken met een gebrek aan communicatie tussen de medische wereld en voedseltechnologen. 
“Het onderzoek naar ondervoeding was in de afgelopen dertig jaar bijna exclusief gebaseerd op studies in ziekenhuizen”, zegt Agarwal. “Dokters en voedseltechnologen zijn pas tien tot vijftien jaar geleden begonnen met ideeën uit te wisselen. De formule voor RUTF werd in 1997 ontwikkeld, in een week tijd. Dan duurde het één tot twee jaar om een industriële productie op gang te brengen en nog eens tien jaar om de specialisten te laten wennen aan het idee om ondervoeding thuis te laten behandelen. Het idee om ondervoede kinderen die voor de rest gezond zijn uit het ziekenhuis te halen, stuitte aanvankelijk op heel wat weerstand.” 
Volgens VN-cijfers sterven jaarlijks een miljoen kinderen per jaar door ondervoeding, het equivalent van één kind per dertig seconden. Wereldwijd hebben twintig miljoen kinderen jonger dan vijf niet genoeg te eten. Een van de Millenniumdoelen van de Verenigde Naties bestaat erin de kindersterfte tegen 2015 met twee derde te verminderen tegenover het niveau van 1990.