Pekingeend op koers voor goud

Eten en drinken is allicht de makkelijkste manier om kennis te maken met de voor het overige moeilijk toegankelijke cultuur van China. Zelfs wie geen voet buiten Peking zet, kan een lange culinaire ontdekkingsreis maken die van de ene verrassing naar de andere voert. Veel delegatieleden, atleten en andere buitenlandse bezoekers hebben al van de verfijnde soorten thee geproefd die geserveerd worden onder de overhangende daken van de traditionele huizen in de oude stad. De fuifnummers hebben de populaire ‘bai jiu’ ontdekt, een populaire sterke drank die uit sorghum wordt gedestilleerd en alleen de allersterksten niet onder de tafel doet belanden. En wie gevarieerd wil eten, kan elke dag in een restaurant uit een andere regio terecht voor heel nieuwe smaakervaringen.

Knapperige eend

Toch lijkt de Pekingeend even zeker het goud binnen te halen als de steeds langere rij van Chinese atleten die op het hoogste trapje mochten klimmen. Ooit werd het gerecht alleen bereid voor de keizers van de Yuandynastie, maar nu staan de knapperig gebakken en geglazuurde reepjes eend die in gestoomde flensjes worden gewikkeld overal op het menu, in chique restaurants en in eetstalletjes in smalle straatjes.

De koks in het Olympisch dorp dachten aanvankelijk aan 300 eenden per dag genoeg te hebben, maar intussen hebben ze al de dubbele hoeveelheid nodig. Het Chinese nieuwsagentschap wijdde er prompt een bijdrage aan.

Voor de organisatoren van de Spelen in Peking komt de appetijt van de bezoekers niet als een verrassing. Ze zijn er altijd van uitgegaan dat de Olympische Spelen China ook culinair beter op de wereldkaart zouden helpen zetten. In 1964 hielpen de Spelen in Tokio sushi immers aan een internationale doorbraak, terwijl de Spelen van Seoel in 1988 het Koreaanse kimchi veel bekender maakten.

Honderd bloemen

De Chinese overheid kijkt er wel voor uit te sterk de nadruk te leggen op bepaalde gerechten. Anders dan Japan en Zuid-Korea is China een multi-etnische staat met grote regionale verschillen, luidt de uitleg. “De juiste instelling is ‘laat honderd bloemen bloeien’”, zegt Cui Puquan, een expert in Chinese volkskunde. “China heeft zo’n rijke en oude cultuur dat het jammer zou zijn sommige traditionele producten te promoten ten koste van andere.”

Die verscheidenheid maakt het wel moeilijk om een goede marketingcampagne te voeren rond Chinese specialiteiten. Buiten culinaire hoogstandjes vragen immers ook uiteenlopende producten als porselein, waaiers uit sandelhout, geborduurde schoenen en zijden jurken aandacht. Peking probeert de Spelen vooral te gebruiken om traditionele merken en fabrikanten van dergelijke producten in de kijker te plaatsen. Dat gebeurt onder meer in de Qianmen-straat, een traditionele chique winkelstraat die voor 200 miljoen euro werd gerenoveerd.