Palestijnen zijn klaar voor eigen staat

De Palestijnse Autoriteit wil in september de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in New York vragen de Palestijnse staat te erkennen. Israël noemt dit een unilaterale beslissing van de Palestijnen die onderhandelen onmogelijk zou maken. De Joodse staat heeft de VN en de EU gewaarschuwd dat de erkenning van een Palestijnse staat Israël zou “delegitimiseren” en dreigt met maatregelen.

Volgens Nawaf Salam, de permanente vertegenwoordiger van Libanon bij de VN, klopt dit niet. ‘Het gaat helemaal niet over de delegitimisering van Israël. Het gaat over de delegitimisering van de bezetting en om de legitimisering van een Palestijnse staat.’ Bovendien blijft de vraag of een erkenning op het terrein veel verschil zou maken. ‘Internationale erkenning van een Palestijnse staat betekent nog lang geen onafhankelijkheid’, aldus Nawaf Salam.

Hypocrisie

De erkenning zou volgens Leila Shahid, algemeen afgevaardigde van de Palestijnse Autoriteit bij de EU, vooral een symbolische waarde hebben. ‘De Palestijne Autoriteit wil de internationale gemeenschap op die manier dwingen haar verantwoordelijkheid te nemen.’ Het Kwartet (EU, VN, VS en Rusland) had zich ertoe verbonden een tweestatenoplossing te vinden voor het Israëlisch-Palestijns conflict tegen september 2011.

Leila Shahid: ‘De impasse is niet enkel de schuld van de Israëli’s en de Palestijnen, het is tevens een internationale mislukking. We hebben niet nog meer resoluties nodig, we hebben politieke moed nodig. Na twintig jaar onderhandelen slaagt het Kwartet er maar niet in Israël te dwingen zijn beloftes na te komen.’

Shahid wil vooral een sterkere, doortastende Europese Unie. ‘De EU moet ophouden met zich achter de Verenigde Staten te verstoppen’ Na de verkiezingsoverwinning van Hamas in 2006 nam het Kwartet tijdelijk financiële sancties tegen de Palestijnse Autoriteit. Deze sancties kwamen er op aansturen van de VS en Israël, die onder geen beding een Hamasregering financieel wou ondersteunen.

De impasse is niet enkel de schuld van de Israëli’s en de Palestijnen, het is tevens een internationale mislukking.

‘De EU zegt al jaren te streven naar een tweestatenoplossing. Maar ondertussen blijft ze naar hartelust handel drijven met de Israëlische bezetter die tegen alle afspraken in steeds meer nederzettingen bouwt’, zegt Leila Shahid. Volgens haar is het een kwestie van eer geworden. ‘Als de EU het echt meent met het Palestijnse volk, dan stemt ze in september voor een Palestijnse Staat. Waarom leidt ze anders Palestijnse douane-officieren op, als we niet eens een douane of erkende grenzen mogen hebben?’

Klaar voor Palestijnse staat

Sahar Qawasmi van de Palestijnse Wetgevende Raad zegt dat de Palestijnen klaar zijn voor een eigen staat. ‘De kwaliteit van de publieke diensten is er sterk op vooruitgegaan en het begrotingstekort daalde van 20 naar 16 procent.’

Maxwell Gaylard, adjunct VN-coördinator voor het vredesproces in het Midden-Oosten, vindt ook dat de Palestijnen er klaar voor zijn. ‘Het is dringend nodig. Zolang er geen politieke oplossing komt, blijft het dweilen met de kraan open. Er komen dagelijks vluchtelingen bij en steeds meer mensen zijn afhankelijk van voedselhulp. Hoe kan een boer op de Westelijke Jordaanoever overleven als de helft van zijn land aan de Israëlische kant van de muur staat?’ Een recent VN-rapport oordeelde eveneens dat de Palestijnse Autoriteit klaar is voor een onafhankelijke staat, maar dat verdere institutionele vooruitgang moeilijk is wegens de beperkingen van de Israëlische bezetting.

Sahar Qawasmi van de Palestijnse Wetgevende Raad zegt dat de Palestijnen bereid zijn om grote toevingen te doen. ‘In het VN-voorstel van 1947 stond dat de toekomstige Palestijnse staat 44 procent van het historische Palestina zou beslaan. Vandaag gaan we akkoord met amper twaalf procent.’

Hamas en de toekomst

En wat met Hamas? Proinsias de Rossa, Europees parlementslid en voormalig Iers minister, maakt de vergelijking met het IRA (Iers Republikeins Leger). ‘Het IRA heeft in feite ook nooit verklaard dat het de Britse aanwezigheid aanvaardt. Maar op een bepaald moment werden ze toch betrokken bij de vredesgesprekken.’ Indien Hamas de wapens neerlegt, moet het Kwartet ze volgens de Rossa erkennen als verkiezingsoverwinnaar en hen laten aanschuiven aan de onderhandelingstafel.

Wat in september zal gebeuren, blijft koffiedik kijken. Maar wat nog veel belangrijker is volgens Leila Shahid wat ná september zal gebeuren. ‘We vragen alleen om vanaf september als een staat aan de onderhandelingstafel te kunnen zitten. Maar september is slechts het begin van de lange weg uit de impasse en naar een vreedzame oplossing voor het Israëlisch-Palestijns conflict.’