Nepalese amusementsindustrie strikt jonge meisjes

Mensenrechtenactivisten in Nepal maken zich zorgen. De aanzwengelende amusementsindustrie brengt heel wat vrouwen en jonge meisjes uit arme gezinnen op de been om te gaan werken in massagesalons, dansbars, hotels en eetgelegenheden in steden zoals hoofdstad Kathmandu.

Over het verkeer van mensen dat deze industrie op gang brengt, werd op wettelijk vlak al in 2007 aandacht besteed maar in echte wetten ter bescherming van jonge vrouwen, resulteerde deze denkoefening niet.

Activisten vrezen dat de interne mensenhandel voor de binnenlandse amusementsindustrie wordt afgedaan als een probleem van uitbuiting van minderjarigen in plaats van te worden behandeld als een meer ernstige vorm van criminaliteit, nl. mensenhandel voor prostitutie.

Ontsnappen aan de armoede

“Mensenhandel gebeurt op grote schaal in het land zelf en niet alleen grensoverschrijdend richting Mumbai of New Delhi in India”, zegt onderwijsspecialist Helen Sherpa van World Education, die tegen de uitbuiting van kinderen strijd door het opzetten van voorlichtingsprogramma’s.

Volgens het handboek ‘Mensenhandel en uitbuiting in de amusements- en seksindustrie in Nepal,’ dat voor beleidsvoerders werd opgesteld door de organisatie Terres des hommes Foundation (TDH) in 2010, zouden er in Kathmandu alleen al naar schatting 11000 tot 13000 meisjes en vrouwen worden ingezet in deze lucratieve business. Hun aantal dikt dagelijks aan in deze snel groeiende sector.

Veel activisten beschouwen dit handboek als een belangrijke bron van informatie en begeleiding voor overheidsinstellingen en leiders die moeten omgaan met mensenhandel. Maar het land heeft nog een lange weg te gaan bij de uitvoering van de aanbevelingen.

“Het interne verkeer van mensen in Nepal is niet efficiënt geregeld”, zegt Nandita Baruah, hoofd van de cel Mensenhandel van de Asia Foundation in Nepal. “Het is een cruciaal punt van zorg vandaag”.

Over heel het land  zijn er ongeveer 32000 prostituees aan het werk. De helft van hen heeft de leeftijd van 16 jaar nog niet bereikt.

Activisten schatten dat ongeveer de helft van hen werd gelokt door mensenhandelaren, terwijl de andere helft uit wanhoop voor deze situatie heeft gekozen om zo aan de armoede te ontsnappen. Velen van hen waren 12 tot 14 jaar oud toen ze werden verhandeld.

Geschokt

“Ik was 13 toen ik in Kathmandu aankwam om te gaan werken in een hotel. Ik werd echter meteen meegenomen naar een massagesalon. Ik had zo’n plek nog nooit eerder gezien”, zegt Sita Tamang (schuilnaam). Tamang zei dat haar werkgevers haar in eerste instantie goed behandelden maar na een week werd haar verteld wat het werk echt met zich meebracht. “Ik was geschokt en ik huilde veel in het begin omdat ik bang was. De andere meisjes troostten me met te zeggen dat het niet gevaarlijk was, dat ze hetzelfde hadden doorstaan en je er op den duur aan went,” zei Tamang.

Tamang, die nu 18 jaar oud is, zegt dat ze nooit meer terugkeerde naar haar huis op het platteland omdat ze haar arme ouders niet wilde confronteren met de waarheid.

Telkens ze een nieuwe aanvoer van jonge meisjes ziet, wordt ze herinnerd aan haar eigen verleden en voelt ze zich slecht, maar ze is niet bij machte om er iets aan te doen.

“Soms ruziën we met de eigenaren als ze nieuwe jonge meisjes binnenbrengen. Ooit heb ik gevochten met de eigenaar over een heel jong kind. Hij liet haar gaan nadat ik dreigde om het in de krant te laten opnemen” zei een andere masseuse die dit werk aanvatte op haar veertiende.

Zij belde de ouders van het meisje in Makwanpur, 200 km van Kathmandu, en vroeg hen om hun dochter terug thuis te brengen. “Ik schreeuwde naar hen bij de bushalte omdat ik herinnerd werd aan mijn eigen verleden”, zei ze.

Het enige optreden van de overheid tot nu toe zijn willekeurige raids in bars en salons. Wetten die deze praktijken aan banden leggen, zijn onbestaande, zeggen activisten.

Een belangrijk juridisch vacuüm is dat Nepal geen wet heeft tegen prostitutie. Als de meisjes worden gearresteerd, wordt als reden het verstoren van de vrede opgegeven. Meestal worden ze opgesloten voor 24 uur en na het betalen van een boete, gaan ze gewoon weer aan het werk.