Modewereld nog steeds 'te wit'

Zijn opmerking vond weerklank bij journalisten, die koppen maakten als “Diversiteit niet ‘in’ bij Fashion Week” en “Fashion Week te ‘wit’”. Insiders uit de industrie zijn het ermee eens dat de modewereld een blanke aangelegenheid is. Sommigen steken er energie in om naar oorzaken en oplossingen te speuren.
Bethann Hardison, in de jaren zestig en zeventig een spraakmakend Afrikaans model, mede-oprichter van de Black Girls Coalition en agent van supermodellen zoals Naomi Campbell en Tyson Beckford, houdt zich er in het bijzonder mee bezig. De afgelopen vier maanden trad ze op als gastvrouw van vier open forums in New York, waar modellen, agenten, ontwerpers en andere betrokken discussieerden over het probleem.
Zonobia Washington, moderedactrice van Essence Magazine, woonde een van de forums bij. Zij benadrukt eveneens de noodzaak tot verandering. “Als je insiders erover hoort, realiseer je je pas hoe groot het probleem is”, zegt ze. “Het heeft ook te maken met gevoel van eigenwaarde, zelfbewustzijn en denkbeelden over schoonheid.”

Affiniteit

De blanke modewereld laat zien dat er een machtsongelijkheid heerst. “Een blanke ontwerper heeft meestal meer affiniteit met blanke modellen”, zegt Florian Acheron, een zwarte Fransman en internationaal agent bij Boss Models Management. “Als een ontwerper zwart is, is er meer affiniteit met zwarte modellen. Het probleem ligt dus bij degenen die een leidinggevende rol hebben.”
Bij Sean John heeft de succesvolle Afrikaans-Amerikaanse ondernemer Sean Combs de leiding. Zijn presentatie bij de Fashion Week bevestigde Acherons stelling. Combs gebruikte alleen zwarte modellen om zijn nieuwe modelijn te presenteren. Maar hij is een uitzondering op de regel.
Uit een onderzoek gepubliceerd door de krant Daily News uit New York, blijkt dat van de 1.584 modellen die actief waren tijdens Fashion Week, er 94 zwart waren, 95 Aziatisch en 17 Latijns-Amerikaans. In de 284 pagina’s tellende modebijlage die de New York Times publiceerde na Fashion Week, waren de percentages nog lager.
Van de meer dan 100 advertenties in de bijlage, gebruikten alleen Maladrino, Lord en Taylor en Ports 1961 zwarte modellen. De advertentie van Lord en Taylor liet een zwart model zien tussen vijf blanke modellen. De advertentie van Ports 1961 verwees naar de betrokkenheid van het bedrijf bij Keep a Child Alive, een stichting die zichzelf “een dringend antwoord op de aidsepidemie die Afrika teistert” noemt.
In de artikelen kregen maar drie zwarte modellen een prominente plaats. Maar een zwart model werd met naam genoemd: Liya Kebede, het succesvolle Ethiopische model dat in 2007 op de Forbes-lijst met rijkste modellen stond. Aan haar werd een artikel van zeven pagina’s besteed. Ze zou een inkomen van 2,5 miljoen dollar hebben. Vier zwarte modellen waren te zien op kleine foto’s in de bijlage.
Twee van die kleine foto’s laten ontwerpen zien van Diane von Furstenberg, voorzitter van de Council of Fashion Designers in de VS. Zij stuurde voor het begin van Fashion Week een brief aan de leden met de oproep om een multicultureel beeld te laten zien tijdens de week. Haar oproep vond weinig gehoor, maar haar inzet voor de zaak bleef niet onopgemerkt.
“Diane zegt hardop dat het een ‘probleem’ is en ze gebruikt veel gekleurde modellen in haar show”, zegt Zonobia Washington van Essence Magazine. “Dat beïnvloedt het beeld dat we hebben van haar bedrijf. Het is prettig te werken met ontwerpers die ons publiek begrijpen.’
Het probleem is niet typisch Amerikaans. Amy Odell, mederedacteur van New York Magazine, schreef een artikel over de tamelijk blanke Fashion Week in Londen. De mode-industrie in Brazilië, waar buiten Afrika de meeste mensen van Afrikaanse afkomst wonen, lijkt ook een voorkeur te hebben voor blanke modellen.

Geen racisme

Cory Bautista, directeur van het etnisch-diverse bureau New York Model Management en betrokken bij de tv-show ‘Make Me a Supermodel’ van de zender Bravo, denkt niet dat er racisme ten grondslag ligt aan het probleem. “In een industrie waar homofobie bijna niet bestaat, kan ik me niet voorstellen dat er weerstand zou zijn tegen Afro-Amerikanen. Ik denk dat designers bij het ontwerpen de kleding voor zich zien op een bepaald huidtype.”