Gebrek aan schoon water houdt meisjes van school

De 13-jarige hardwerkende leerlinge gaat naar een lagere school zonder leidingwatervoorziening. De 350 leerlingen op Rita’s school moeten twee in de grond gegraven latrines delen. Er is ook geen kraanwater om na het toilet de handen te wassen.
Rita zegt dat zij en andere adolescente meisjes het vooral tijdens hun maanstonden erg vervelend vinden dat er geen hygiënische voorzieningen zijn: “Het is moeilijk je in de klas te concentreren als je weet dat er geen water is om je na de pauze te verschonen. Ik blijf tijdens mijn menstruatieperiode liever thuis.”
Volgens Rita stoppen veel van haar leeftijdsgenoten met school omdat ze de ongemakkelijkheid en de schaamte simpelweg niet aan kunnen. Volgens overheidsstatistieken stopt ieder jaar 10,5 procent van de meisjes en 8,4 procent van de jongens met school. Daarnaast gaat 22 procent van de meisjes helemaal niet naar school, terwijl 60 procent van degenen die wel gaan dit niet op regelmatige basis doen.
Rita heeft niet alleen op school problemen, ook het dorp waar zij vandaan komt heeft geen toegang tot schoon water. Als enig meisje in een gezin van vijf kinderen moet ze, volgens de traditie, water halen voor haar broers en haar ouders. “Er blijft maar weinig tijd over om mijn huiswerk te doen omdat ik altijd bezig ben met het halen van water.”
De afstand tot de meest nabijgelegen put is vier kilometer. Haar familie heeft dit water nodig om mee te koken, af te wassen en om te drinken. Daarnaast moet Rita ervoor zorgen dat er genoeg water is om zichzelf en haar ouders te wassen. Haar broers wassen zich in een nabijgelegen stroompje, dat door de dorpsbewoners ook als toilet wordt gebruikt.
Kindersterfte is dan ook erg hoog in de regio rondom Dowea, waar volgens UNICEF bijna ieder vijfde kind nog geen vijf jaar oud wordt.
De bewoners van de sloppenwijken in de steden hebben het niet veel beter. Ook zij hebben geen watertoevoer en staan in lange rijen om water te kunnen kopen.
In Ntopwa, een achterbuurt in Malawi’s commerciële hoofdstad Blantyre, waar de meeste mensen van minder dan een dollar per dag moeten zien rond te komen, verzamelen de vrouwen water uit de regenplassen op straat. Deze goten zijn hun enige waterbron, aangezien ze het water uit de kiosken en boorgaten niet kunnen betalen. Watergerelateerde ziektes zoals diarree, dysenterie en cholera komen in deze regio veel voor.
Veel meisjes uit Blantyre hebben dezelfde problemen als Rita omdat het ministerie van Onderwijs de waterrekening van scholen vaak niet betaalt.
In de eerste zes maanden van het jaar hebben meer dan 124.000 leerlingen de bosjes rondom hun scholen als toilet moeten gebruiken omdat de watermaatschappije van Blantyre het water wegens wanbetaling had afgesloten.
De minister van onderwijs Anthony Livuzza heeft er bij de watermaatschappij op aangedrongen het water weer aan te sluiten om een uitbraak van ziektes op de scholen te voorkomen. Dat is uiteindelijk gebeurd, in ruil voor toezeggingen om de rekeningen te betalen.
Drieëndertig procent van Malawi’s twaalf miljoen inwoners heeft geen toegang tot drinkwater, en 27 procent moet het stellen zonder sanitaire voorzieningen, zo blijkt uit het Human Development Report 2007 van het VN-ontwikkelingsfonds UNDP.
Volgens de minister van Waterontwikkeling in Malawi, Sidik Mia, heeft het waterprobleem een negatieve impact op de socio-economische ontwikkeling van het land. De minister belooft in het nieuwe waterbeleid voorrang te geven aan de noden van scholen.