Gastland Canada geeft slechte voorbeeld op klimaatconferentie

Canada, dat zich graag opwerpt als een voortrekker op het vlak van klimaatbewustzijn, produceerde in 2003 bijna een kwart meer broeikasgassen dan in het referentiejaar 1990. Volgens het protocol van Kytoto moet Canada tegen 2008 6 procent minder broeikasgassen uitstoten dan 15 jaar geleden.

Gemiddeld slaagden alle industrielanden samen erin hun uitstoot de voorbije jaren met 5,9 procent te verminderen. Koplopers zijn Duitsland - met een reductie van 18,2 procent - en Groot-Brittannië.

Zelfs de Verenigde Staten, die het protocol van Kyoto niet ratificeerden, blijven met een stijging van 13,3 procent ver onder de aanwas van 24,2 procent die Canada doet optekenen.

“Canada maakt zich sterk voor Kyoto, maar ondermijnt zijn geloofwaardigheid door zijn dralen”, zegt Dale Marshall van de David Suzuki Foundation, een Canadese milieuorganisatie. “Andere landen stellen het leiderschap van Canada in vraag”.

Canada is nog tot 9 december gastheer van eerste VN-klimaatconferentie sinds het in werking treden van het protocol van Kyoto in februari. De vergadering, die maandag van start ging, wordt beschouwd als de belangrijkste klimaatbijeenkomst sinds de top in Kyoto waar in 1997 het gelijknamige protocol werd goedgekeurd. Het verdrag werd pas begin dit jaar actief, toen ook Rusland de tekst ratificeerde.

De deelnemers aan de conferentie in Montreal bespreken hoe ze de bescheiden reductiedoelstellingen van 1997 tegen 2012 volledig in de praktijk willen brengen, en beginnen ook onderhandelingen over verdergaande beperkingen na dat jaar. Tot hiertoe moeten alleen de industrielanden hun uitstoot van broeikasgassen terugschroeven, maar de druk op grote ontwikkelingslanden als China, India en Brazilië neemt toe om ook hun duit in het zakje te doen.

Wetenschappers en milieuorganisaties dringen aan op drastische uitstootbeperkingen om het klimaat stabiel te houden. Om een relevante bijdrage te leveren, moet Canada tegen 2020 een kwart minder broeikasgassen produceren, en tegen 2050 80 procent minder, rekent het Pembina Institute, een Canadese milieuorganisatie, voor. Andere industrielanden moeten gelijkaardige inspanningen leveren.

De kans lijkt klein dat de deelnemers aan de conferentie in Montreal naar het voorbeeld van 1997 verplichte reductiedoelstellingen voor de periode na 2012 vastleggen. De ideeën gaan nu veel meer in de richting van vrijwillige beperkingen, investeringen in nieuwe technologieën en aanpassingen aan onvermijdelijke klimaatveranderingen. Dat zou ook toelaten de VS weer aan boord te halen.

Canada heeft eerder dit jaar een plan van 10 miljard dollar voorgesteld dat het land moet toelaten de doelstellingen van het protocol van Kyoto alsnog te halen.
Critici van Project Green klagen dat de last grotendeels op de schouders van de belastingbetalers wordt geladen. Grote bedrijven als olie- en gasmaatschappijen zijn goed voor de helft van de totale Canadese uitstoot aan broeikasgassen, maar moeten maar 12 procent van de nodige reductie realiseren.

Canada wil één à drie miljard dollar besteden om uitstootcertificaten te verwerven, onder meer via herbebossingsprojecten in andere landen. Dat bedrag kan nog stijgen als Canadese bedrijven niet zo happig blijken op vrijwillige uitstootbeperkingen als de regering nu denkt. Het grootste probleem vormen de oliemaatschappijen die via energieverslindende technieken olie winnen uit zandlagen. Canada wordt daardoor een steeds belangrijkere olieleverancier van de VS. (PD)