De boeken top 3 van Alma De Walsche

‘De val van Prometheus’ van Ton Lemaire

Ik hou van filosofische lectuur en zowel het thema als de auteur intrigeren me. In dit boek ontrafelt Ton Lemaire hoe wij verstrikt zijn geraakt in een cultuur en een systeem dat ons helemaal niet meer gelukkig maakt, alleen beseffen we dat niet meer. We zitten gevangen in een illusie van vooruitgang, een valse droom die vandaag in scherven uiteen valt. Het klinkt niet zo vrolijk, maar als je erop durft doordenken, kan het een bron van bevrijding zijn tegenover zoveel dood lopende sporen vandaag. Lemaire, die zelf een teruggetrokken bestaan leidt, kijkt vanuit een arendsperspectief. Of liever: vanuit een Cassandra-perspectief, de zieneres uit de Griekse mythologie, want Lemaire grijpt in het boek ook naar de beeldenrijkdom van de Griekse mythen om zijn gedachtengang te ondersteunen. En zo’n ziener, met een heldere kijk en een goeie dosis gezond verstand, is precies waar onze samenleving behoefte aan heeft. Overwegingen om op de lange winteravonden rustig en onbevangen te laten doorsijpelen.
(Uitgegeven bij Ambo/Amsterdam)

‘Zelfs aan de stilte komt een eind’ van Ingrid Betancourt

Met zijn vijfhonderd bladzijden is het een lijvig boek maar ook de inhoud is niet licht verteerbaar. Ik wilde het echt lezen, omdat ik wilde weten hoe het is om zes jaar gegijzeld in de jungle door te brengen en wat zo’n ervaring met een mens doet. Hoe overleef je in hemelsnaam in zulke extreme omstandigheden van vernedering en ontbering en in een vijandelijke omgeving, zonder je menselijke waardigheid en je zin in het leven te verliezen? Betancourt komt in het boek naar voor als een vrouw met een sterke persoonlijkheid en een onwrikbare levensdrang en die twee eigenschappen alleen al dwingen respect af. (Uitgegeven bij Balans)

‘Luisa’s laatste woorden’ van Gary Barker

Het verhaal slorpt je op en voert je mee in een realiteit die je naar de keel grijpt. De setting is een vluchtelingenkamp in Guatemala, in de periode van de vredesonderhandelingen. Maar de kloof die gaapt tussen de twee werelden, de Guatemalteekse en de westerse wereld van het hoofdpersonage, is veel groter dan we vaak vermoeden. Die onvermoede diepte grijpt je aan bij het lezen van dit boek en laat je achter met vragen die van binnen blijven knagen. Vanwaar zoveel moorden in die Centraal-Amerikaanse landen? En delen wij nog eenzelfde ideaal?  Spreken we nog een gemeenschappelijke taal? Leven we in werelden die uit elkaar drijven, alle globalisering en communicatiemedia ten spijt? (Uitgegeven bij De Geus)