China twijfelt aan zijn economisch mirakel

Volgens de prominente econoom Tang Min (Chinese Stichting voor Ontwikkelingsonderzoek) zou China beter niet te veel andere landen te hulp schieten omdat het zelf veel kwetsbaarder is dan velen denken. “De Chinese economie is niet zo sterk als sommigen denken”, zei hij aan de vooravond van de G20 aan de Engelstalige krant China Daily. “China is zelf ook een slachtoffer van de crisis. Van de 50 miljoen mensen die wereldwijd hun job verloren zijn, zijn er 20 miljoen Chinezen, meer dan in welk ander land ook.”

“Het is nu niet het moment om onze droom van supermacht te realiseren”, zegt ook onderzoeker Ma Guangyuan van de Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen. “Door het vlindereffect van de crisis zal niet één land gespaard blijven van de financiële storm. Het is belachelijk om te denken dat de Chinese yuan van de ene dag op de andere een internationale munt zou worden en dat China het voortouw zou nemen in een radicale verandering van de internationale waarden.”

Assertiever

In de aanloop naar de G20 toonde China zich assertiever dan ooit. Peking vroeg een grotere rol in het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en andere internationale organen, keurde de Amerikaanse reactie op de crisis af en prees zijn eigen antwoord.

“Feiten spreken boekdelen”, zei gouverneur Zhou Xiaochuan van de Centrale Bank net vóór de top in Londen. “Vergeleken met andere grote economieën heeft de Chinese regering snelle, beslissende en efficiënte beleidsmaatregelen genomen.” Enkele dagen voordien had Zhou nog een essay gepubliceerd waarin hij opriep de dollar te vervangen als munt voor de internationale handel.

Tijdens de G20 zegde China toe dat zijn bijdrage tot een versteviging van het IMF 40 miljard dollar zou bedragen. De Chinese media besteedden daar echter niet veel aandacht aan. Ze benadrukten wel dat Peking de hervorming van het IMF kon doordrukken in het voordeel van de ontwikkelingslanden. “Het is een historische top omdat hij de komst van een nieuw, multipolair tijdperk aankondigt”, zegt Gao Haihong van het Instituut voor Wereldeconomie van de Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen. “Ontwikkelingslanden krijgen meer erkenning en er wordt meer naar hen geluisterd.”

Of, en hoeveel China in het IMF moet pompen, is een heikel punt bij de Chinese bevolking. Lokale media tonen onomwonden de gevolgen van de crisis in China. De sociale onrust als gevolg van het massale banenverlies is toegenomen. Maar Peking doet zijn best om vooral het “superieure systeem” van China te benadrukken, een systeem dat de crisis beter weerstaat dan dat van de ontwikkelde landen.