Birmezen betogen in Brussel

Oudere mannen en vrouwen maar ook jonge Birmezen en kinderen stappen uit een bus die speciaal vanuit Utrecht naar Brussel reed om te manifesteren tegen het militaire regime dat Birma al sinds 1962 regeert. En passant werd ook de Chinese ambassade aangedaan, naar aanleiding van de komende Olympische Spelen in Peking. De demonstranten krijgen de begeleiding van een politie-escorte. Aanleiding was de twintigste verjaardag van de “Burmese Human Rights Day.”
In de Birmese ambassade in Schaarbeek zijn de rolluiken al uren voordat de manifestanten arriveren naar beneden en wandelt niemand binnen of buiten. Alsof de vertegenwoordigers zich verstoppen in afwachting van het protest. Bij navraag binnen zegt niemand iets te weten van de komst van de delegatie, die deel uitmaakt van de National League for Democracy (NLD) -de partij van de onder huisarrest geplaatste Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi. In Europa organiseren ze straatprotesten voor een democratisch vaderland, in Birma zelf zouden ze allang achter de tralies zitten.
“We willen democratie…, laat Aung San Suu Kyi en alle gevangenen van haar partij vrij,… we moeten de mensen niet vermoorden….”, schreeuwen de manifestanten.
“Eerst zijn we naar de Chinese ambassade getrokken om er onze onvrede uit te spreken over de Chinezen die de junta politieke steun geeft. Onschuldige mensen worden het slachtoffer van de gewelddadige acties van het leger”, stelt Khin Maung Aye, een van de organisatoren. “We zijn tegen de militaire machthebbers en iedereen die hen steunt. Sinds 1988 laat België de “bloedige revolutie” aan zijn neus voorbijgaan. We willen regering en mensen op een vreedzame manier duidelijk maken dat we ijveren voor een democratie.’ 
Drie mannen verkleed als soldaten brengen plakband aan op de mond, ogen en oren van Maung Aye. Hiermee verwijzen ze naar de Birmese bevolking die geen respect krijgt; verdrukt wordt en geen vrijheden heeft. “Het onderwijs stelt niet veel voor, mensen worden zomaar gevangengenomen en gemarteld, je hebt geen bewegingsvrijheid… In wezen valt de situatie in Birma te vergelijken met die in Zimbabwe”, verklaart Maung Aye.
Referendum
Wai Moe, een medewerker van het NLD, vertelt dat hij uitkijkt naar de nieuwe grondwet maar weet niet of die er zal komen. “De Birmese bevolking wil wel een referendum maar wie een stem uitbrengt die indruist tegen de mening van de junta, vreest voor drie jaar in de gevangenis te verdwijnen. Ook al wordt er voor een nieuwe grondwet en nationale verkiezingen gestemd, zal het militaire regime aan de macht blijven. Ik zie Than Shwe, het Birmese staatshoofd, als een eeuwige dictator die niet van plan is zijn eenpartijstaat uit handen te geven”, zegt hij.
“Alles wordt ons afgenomen en we ondergaan grove schendingen van de mensenrechten. We hebben zelfs geen persvrijheid. Wie ook maar een beetje tegen de junta ingaat, wordt vervolgd. Wij kunnen daarmee niet langer leven en hopen dat er ooit een democratisch bestuur komt. Wanneer, dat weet niemand.”, aldus organisator Myo Zaw.