Op vrijersvoeten in Jordanië

Een relatie beginnen is voor de modale Jordaniër niet vanzelfsprekend. Hoewel sommige families daten toestaan, wordt het door velen afgekeurd of zelfs strikt verboden. Ouders doen vaak liever alsof hun neus bloed en pretenderen tegen beter weten in dat zoon- of dochterlief er geen romantische avonturen op nahoudt. Die zouden de familie-eer weleens kunnen bezoedelen.

Hoewel heel wat Jordaniërs tegenwoordig zelf hun partner kiezen (met goedkeuring van de familie weliswaar), is het ook niet ongebruikelijk voor moeders om het koppelen in eigen handen te nemen. Dan wordt de neef of nicht als potentiële partner vooruitgeschoven of gaat de moeder op jacht naar een geschikte bruid binnen haar sociale kringen.

Een geschikte partner vinden

Om een succesvolle huwelijkskandidaat te zijn, moet je eerst en vooral uit een respectabele familie komen, de “juiste” religie aanhangen en zelf een goede reputatie hebben. Voeg daar voor meisjes nog een hele resem fysieke kenmerken aan toe, terwijl jongens onderworpen worden aan financiële vereisten en degelijke professionele vooruitzichten moeten aantonen.

Enkele maanden geleden ging ik op babybezoek. Bij het betreden van het huis werden mannen en vrouwen meteen gescheiden in twee aparte kamers. In de vrouwenkamer zaten de genodigden in een grote cirkel met de televisie aan stilzwijgend om zich heen te kijken en een warme kaneeldrank met kokosschilfers en walnoten te drinken, want dat hoort nu eenmaal zo op babybezoek.

De sfeer sloeg helemaal om wanneer een van de vrouwen haar gsm bovenhaalde en een foto van haar zoon toonde aan de meisjes rondom me. ‘Wauw, knap! Hoe oud is hij?’ ‘Negenentwintig, hij woont nu in Saoedi-Arabië en werkt daar in de IT. Hij heeft ook een masterdiploma.’ ‘Wat zoekt hij? Geef ons de details!’ ‘Hij wil 23 maximum, niet te klein, lichte huid, mooi haar, verzorgd en vrouwelijk. Heb jij interesse?’ ‘Oh nee, ik ben 27.’ ‘Misschien iemand in je familie?’ ‘Laat me erover nadenken, ik laat je nog iets weten.’

Plots klonk het van aan de andere kant van de kamer: ‘Hoe oud moet ze zijn?’ ‘Drieeeëentwiiiintig!’ ‘Laat ons die foto hier ook eens zien.’ ‘Ik zal hem op de suq maftuuh [een site waar spullen te koop worden aangeboden] plaatsen’, bood een van de vrouwen aan, waarop de hele kamer zich vulde met luid gelach

De relatie officieel maken

Wanneer de geschikte kandidaat geïdentificeerd is, gaan moeder en zus van de bruidegom traditiegetrouw op bezoek bij de familie van het meisje om kennis te maken. Als het meisje interesse toont, wordt er een tweede afspraak gemaakt waarbij het aanstaande paar in een gecontroleerde omgeving met elkaar kan praten. Stemmen de twee in om te huwen, dan worden de voorbereidingen getroffen voor de verloving.

Verlovingsfeesten worden hier vaak al even serieus genomen als het trouwfeest zelf. Onlangs was ik uitgenodigd op het verlovingsfeest van een vriend. Hij komt uit een traditioneel, religieus gezin uit een minder bemiddelde wijk. Zijn verloofde had hij zelf nog maar twee maanden eerder ontmoet via zijn familie. Tussen vijf en zeven gingen we naar de feestzaal, waar de meisjes bij aankomst onmiddellijk de vrouwenzaal werden ingeleid.

De verloofden deden hun intrede en aan een spoedtempo werden alle stappen doorlopen: de slow, de cake, het groeten, de foto en een kwartier later was de aanstaande bruidegom de zaal uit, naar de mannenkamer.

Op dat moment gingen de hoofddoeken af en kwamen de sexy jurkjes tevoorschijn. De vrouwen dansten, klapten en slaakten vreugdekreten alsof hun leven ervan afhing. Te midden van alle commotie werd er in een hoekje ook door enkele vrouwen gebeden, terwijl een kring giechelende grieten de eerste filmpjes bekeek die ons via WhatsApp bereikten vanuit de mannenzaal.

Om iets voor zeven werd aangekondigd dat de bruidegom-to-be voor de deur stond en gingen alle hoofddoeken gauw weer aan. Snel deed hij zijn verloofde nog een gouden ketting en armband om en om stipt zeven uur kon iedereen weer naar huis.

En ze leefden nog lang en gelukkig

Als jongeman heb je in aanloop naar de grote dag maar beter genoeg gespaard, want alle kosten komen op jouw schouders terecht. Telkens krijg ik kiespijn van de kitscherige decoraties in de feestzaal en suizen mijn oren van de allesoverheersende muziek. Toch hebben Jordaanse trouwfeesten ook hun charmes, zeker wanneer iedereen zich aan de deur verzamelt en onder tromgeroffel luidkeels meezingt wanneer de bruid en bruidegom hun intrede doen. De traditionele dabke-dans mag ook niet ontbreken.

Lees ook

Op pad door de Jordaanse heuvels

Lange tijd was het “feestelijk schieten,” oftewel in de lucht schieten, enorm populair op trouwfeesten. Hierbij vielen echter regelmatig doden en gewonden. Na sancties en bewustwordingscampagnes is dit gebruik vandaag gelukkig heel wat minder courant.

Doorgaans wordt er geen alcohol geschonken op trouwfeesten, maar afhankelijk van hoe conservatief de familie is, durven enkele jongelingen weleens stiekem (of dat denken ze toch) hun fruitsapje wat aansterken onder tafel. Wanneer rond middernacht de lichten in de zaal weer aangaan en iedereen huiswaarts keert, kan je er dan vanop aan dat enkele genodigden zich uitzonderlijk vrolijk gedragen en zich ’s anderendaags misschien lang niet zo gelukkig zullen voelen.