Wie zijn de 99 procent?

De zin verwijst naar de groep mensen die deelt wat overblijft, als de “rijkste 1 procent” zijn deel in de zak heeft gestoken. Maar in een land dat nog steeds sterke segregatie kent als het gaat om huidskleur en sociale klasse, is ook de “99 procent” niet één.

Eerder deze week publiceerde het Center for Social Inclusion (CSI) een rapport waaruit bleek dat zwarte Amerikanen en latino’s oververtegenwoordigd zijn in de lage inkomensklassen en weinig mogelijkheden hebben om op de maatschappelijke ladder te stijgen.

Volgens het rapport worden immigranten en kleurlingen systematisch buiten de arbeidsmarkt gehouden. Dat zou een gevolg van zijn het slechte onderwijs in de buurten waar ze opgroeien.

“Het openbaar vervoer is vaak slecht in die buurten, waardoor mensen de arbeidsbureaus moeilijk kunnen bereiken. Zwarten, latino’s, inheemse Amerikanen en sommige groepen Aziaten wonen op plaatsen waar nauwelijks bedrijven zitten en waar de plaatselijke overheid geen fatsoenlijk openbaar vervoer in stand houdt. Er is te weinig belastinggeld om openbare scholen goed te financieren”, staat in het rapport.

Ongelijkheid

Deze week kwam in Battery Park, een paar straten verwijderd van Occupy Wall Street, een groep bijeen voor een discussie over macht en privileges. De discussie was georganiseerd door de People of Colour Working Group (POC WG), die binnen de Occupy-beweging aandacht wil voor structurele ongelijkheid.
 
“Een maand geleden werd bij Occupy Wall Street een verklaring voorgelezen die het eerste officiële, openbare document moest worden, de “verklaring van de bezetting van New York City”, zei Thanu Y, een van de organisatoren van POC WG.

“We werden meteen geraakt door de tweede paragraaf van het document. Daar stond: “Wij, de bezetters, voorheen verdeeld door huidskleur, geslacht of seksuele oriëntatie, zijn één.” Dat klonk alsof de taal de geschiedenis van de immigranten in de VS had uitgewist, alsof we allemaal vanaf hetzelfde startpunt vertrokken toen we het protest tegen deze economische crisis ingingen. Dat voelde incorrect”, zei Thanu Y.

Ze pleitte ervoor om de discussie over die ongelijkheid belangrijker te maken binnen de Occupy-beweging in de VS, en zelfs wereldwijd. “Onze verdeeldheid heeft bijgedragen aan de economische crisis”, zei ze.

De verklaring werd niet aangenomen, er volgde eerst discussie over het verbeteren van de tekst. Sindsdien speelt POC WG een belangrijke rol binnen de Occupy-beweging, door het organiseren van forums, het bijhouden van een weblog over “kritische stemmen binnen de 99 procent” en contacten met andere groepen.

Witte beweging

Ondanks de ontruiming van Occupy Oakland afgelopen dinsdag, is de beweging in de regio nog steeds actief. Ook voelen steeds meer Afro-Amerikanen zich ertoe aangetrokken.

De Black Panther Party, een militante Afro-Amerikaanse politieke organisatie, ontstond in 1966 in Oakland. De stad was ook de thuisbasis van een sterke, door zwarten geleide anti-apartheidsbeweging.

Nu, veertig jaar later, krijgt Occupy Oakland steun van individuele zwarte Oaklanders, maar de steun van zwarte politici en zwarte predikanten bleef vooralsnog uit.

In het algemeen is de deelname van zwarten aan de Occupy-beweging beperkt, zegt de zwarte advocaat en burgerrechtenveteraan Walter Riley. “Meestal als een beweging hoofdzakelijk in gang wordt gezet door blanke Amerikanen, komen er niet veel zwarten op af.”

“Dat betekent niet dat zwarten de beweging niet steunen”, zegt hij. Het gedrag van de banken - die weigerden te investeren in zwarte buurten - heeft in de afgelopen jaren ook in de zwarte gemeenschap kwaad bloed gezet.

Ongestructureerd

Gekozen politici zouden volgens Riley een leidinggevende rol moeten spelen bij Occupy Oakland en zich daarbij moeten richten op de behoeften van de gemeenschap.
 
Keith Carson, inspecteur voor Alameda County in Californië en Afro-Amerikaan, staat achter de boodschap van de beweging, maar heeft kritiek op de ongestructureerdheid. “Bij andere organisaties zijn er duidelijke aanspreekpunten. Dat is bij Occupy Oakland niet het geval.”

Carson vindt ook dat de bezetters een verkeerd signaal hebben afgegeven door voor het stadhuis te kamperen, terwijl de kritiek zich in feite richt op de banken.  

Predikant Daniel Buford wijst erop dat nu de witte Amerikanen te maken krijgen met werkloosheid en uitsluiting, ze de leiding nemen in de beweging tegen bedrijven en banken. “De zwarte kerk blijft gewoon doen wat zij al jaren doet, mensen in problemen helpen en inzetten op onderwijs, zodat ze werk krijgen.”

Buford steunt de beweging wel en hielp bij de organisatie van een protestmars uit solidariteit met Occupy San Francisco, waarbij een groep demonstranten een gouden kalf meedroeg. Het gouden kalf, waarmee verwezen werd naar een bijbeltekst uit Exodus, symboliseerde de “fiscale verafgoding.”