Indignado's verwelkomen Europees banenplan

“We mogen niet aanvaarden dat bijna een kwart van de Europese jongeren werkloos is”, benadrukte José Manuel Barroso, voorzitter van de Europese Commissie, op de vorige informele EU-top. Hij verwijst naar recente cijfers van Eurostat die stellen dat 22 procent van de Europese jongeren geen baan heeft. De werkloosheid bij Spaanse jongeren bedraagt zelfs 48,7 procent, en in Griekenland 35,6 procent.

Barroso stuurde een brief naar de acht lidstaten met de hoogste jongerenwerkloosheid – Spanje, Griekenland, Slowakije, Litouwen, Italië, Portugal, Letland en Ierland – waarin hij verzoekt om bijzondere samenwerking met de Commissie. “Ik stel de oprichting van actieteams voor die tegen april concrete plannen moeten aandragen. Ook wil ik dat deze lidstaten ervoor zorgen dat alle schoolverlaters binnen de vier maanden aan het werk zijn, bijstuderen of een opleiding volgen.”

Herdenking

Hoewel de voorstellen niet volstaan om het enorme probleem aan te pakken, zijn de indignado’s blij dat de crisis eindelijk wordt erkend. “De Europese beleidsmakers hebben begrepen dat ze de jongerenwerkloosheid niet langer kunnen negeren”, zegt Kim Le Quang, een Belgische indignado en een van de coördinatoren van de beweging in België. Hij ziet de uitspraken van Barroso als een teken van hoop.

Sinds de betoging in Nice tegen de G20 van november zijn de indignado’s nog geregeld samengekomen om nieuwe mobilisatiestrategieën te bespreken. “Vanaf maart vestigen we ons opnieuw in parken om volksvergaderingen te houden”, legt Kim uit. “In de maand mei zullen we verschillende acties organiseren om de oprichting van 15-M in Madrid vorig jaar te herdenken.”

Ondertussen krijgen de plannen vorm voor een internationale conferentie van activisten. Die zou deze maand plaatsvinden in Frankfurt, hoofdzetel van de Europese Centrale Bank. De conferentie zal fungeren als een “platform voor het protest tegen de besparingsplannen die worden opgelegd door diegenen die hun voordeel hebben gedaan bij de financiële en economische crisis”, aldus het persbericht.

Horizontale structuur

Kim geeft toe dat het gebrek aan organisatie wel eens een rem zou kunnen zetten op de groei van de beweging. Hij herinnert zich een mobilisatie in Brussel die te technisch werd en kampte met slechte vertaling, waardoor veel aanwezigen voortijdig weggingen. Toch is de horizontale manier van werken het succes van de indignadobeweging, voegt hij eraan toe.

“We willen de beweging zo horizontaal en democratisch mogelijk maken. Democratie vergt nu eenmaal tijd.”

De indignado’s geloven dat hun beweging nog jaren kan voortbestaan. “Momenteel zijn we het enige alternatief”, vindt Gary, een Parijse indignado. Een andere Franse activist, Zum, vult aan: “Protesteren is de enige manier om aan de politieke leiders duidelijk te maken dat de samenleving het niet eens is met hen. Het is de enige manier om de wereld te veranderen.”